رستم التواریخ(3)
خوردوکردخسروانی
پلووچلاوی که به جهت آن یگانه آفاق می پختندبه جای روغن،مغزقلم گوسفند.گاومینمودندواطمعه واشربه ای که ازبرای آن جهان مطاع وخلاصه ملوک طبخ می نمودنددر دیگ رزناب می پختندآن شاهنشاه والاجاه کثیرالاشتها وپرشهوت بودبه سبب آنکه طلائی که با اکسیراعظم حیوانی ساخته بودندودرخزانه برکت نشانه پدربزرگوارش بودباعرق نمک طعام حل مینمودندودراول فروردین ماه هرسال یک باربه قدرمذکورآن سلاله ملوک ازآن مرکب جانبخش دلگشاوازآن معجون نیروافزای شفابخشای غم زدای مذکورتناول ونوش جان می نمودندروزوشب در اکل ومجامعت بسیارحریص وبی اختیاربوده وبه جهت امتحان دریک روز ویک شب یکصددخترباکره ماهرو رامی فرمدند ازبرای وی مُتعه نمودند وآن پناه ملک وملت به خاصیت وقوت اکسیراعظم بیست وچهارساعت ازاله بکارت آن دوشیزگان دلکش طناز وآن لعبتان شکرلب پرنازنمودندوباز مانند غرابان مست هل من مزید فرمودوبعدایشانرابه قانون شریعت احمدی مرخص فرمودودرهمه ممالک ایران داستان انتشاریافت.واماازمجامعت خسروانی همین بس که گفته آیدکه بااطواربسیارخوش وحرکات دلکش رستمانه به یک یورش حلقه دربسته محکم بلورین آن نازنین راتصرف مینمودوقفل لعل مانندش رابه مفتاح الماس خودمی گشود وازطرفین چنان حظ ولذت میافتند وبدان قسم محظوظ ومتلذذمی شدند که به تصویروتحریرنمی گنجیدزیرا که معجونی پیش ازمقاربت برحفشه خودمی مالیدکه فی الفور حشفه به خاریدن درمی آمدوچون به مقاربت مشغول می شد فرج آن زن نیزازآن دوابه خارش درمی آمدوبه سبب قوت باهی که آن یگانه آفاق داشت آوردوبردش بسیاربه طول می انجامیدوبسیارمتحرک بودتا آنکه ازفرط لذت طرفین نزدیک بغش نمودن وبیهوشی میرسیدندماشااله لاحول ولا قوه الاباله العلی العظیم
درست دویست وهشتادو چهارسال پیش یعنی درسال هزاروصدودوهجری شمسی که سردمداران این مرزوبوم اینگونه رفتارمیکردندبرابرباقرن هفدهم میلادی دراروپابودیعنی درست زمانی که نه تنهاکسانی درفنون خاص کنجکاویهای دقیق واکتشافات واختراعات بدیع دارندبلکه صاحبنظرانی میبینیم که درفلسفه تحقیقات عمیق کرده وهرروزدری ازمعرفت بروی اهل دل میگشایند.چنانکه درفرانسه پاسکال،مالبرانش،دکارت،گاساندی،سبوئه که کشیش بوده،فنلن درهلنداسپینوزادرآلمان لایبنیتس درانگلیس هابز،جان لاک،نیوتن که برای بررسی بیشترعلاقه مندان می توانندبه کتاب سیرحکمت دراروپااثرزنده یادمحمدعلی فروغی مراجعه فرمایند.این هم یکی ازاوراق زرنگارماست که ژانوس بزرگوارماراباآن آشنامیکند.راستی که بایدبه تاریخ این سرزمین فخرومباهات نمود.
سلام ادیسه ی عزیز
جوابت را درخیزران داده ام دادنی
با احترام